Khao Sok National Park

Het Cheow Lan Lake (en dat wordt even gemakkelijk nog op een andere manier geschreven), ook wel Khao Sok Lake of Ratchaprapa Dam Reservoir genoemd, is zonder twijfel het meest fotogenieke deel van dit nationale park.

Het grote meer, 185 vierkante kilometer, is ontstaan door de bouw van een dam die dient om elektriciteit op te wekken, om irrigatie te verbeteren en overstromingen te voorkomen. Toen in 1982 aan de bouw werd begonnen, had men alleen al een jaar nodig om het hele gebied onder water te zetten. Dit gebied werd het meer. Een kleine 400 families moesten verhuizen en er werden uit angst dat ze zouden verdrinken honderden dieren verplaatst. De naam van de dam betekent het licht van het koninkrijk en werd (in 1987) op de 60ste verjaardag van koning Bhumibol geopend.

Vanuit de lucht ziet het meer eruit als een grillige inktvlek. Eenmaal op het meer vallen de kalkstenen rotspieken, de wisselende kleuren water, de bergen en het achterliggende groene regenwoud op.

Bijna alle accommodatie in dit natuurgebied is relatief eenvoudig. Het is de bedoeling dat de beschermde omgeving zo min mogelijk wordt verstoord, dus er is geen plek voor grote hotels.

Veel accommodatie ligt op het meer (de drijvende resorts) of in de jungle op niet al te lange afstand van het meer. Het zijn veelal houten constructies met een paar kamers. Er is meestal wel een douche, maar niet altijd met warm water en de bungalows en raft houses hebben ook niet altijd 24 uur elektriciteit. Een zwembad is meestal overbodig. Zwemmen kan in het meer of in een van de rivieren. Vergeet niet dat u op een van de mooiste plekken van Thailand bent, dat maakt alles goed.

Khao Sok laat zich het best ontdekken als u er een paar dagen voor uit trekt. Er zijn mooie en afwisselende meerdaagse programma's te boeken. Leuk voor jong en oud. Een paar dagen in Khao Sok zorgen er al voor dat de meeste bezoekers met een gevoel van verliefdheid vertrekken. Dit unieke natuurgebied heeft veel te bieden qua rust en schoonheid, maar ook qua plezier. Dit is Thailand op haar mooist en best.

Meteen maar even een vergelijking: 1 hectare Europees bos bevat zo'n 12 boomsoorten; 1 hectare regenwoud bevat al snel meer dan 250 boomsoorten. De helft van alle plantensoorten op aarde bevindt zich in het (tropisch) regenwoud. We willen maar zeggen dat er veel te zien is in het Khao Sok National Park.

De Rafflesia, in Thailand vooral bekend als Bua Phut of Wilde Lotus, behoort tot de grootste bloemsoorten ter wereld. De niet bepaald lekker ruikende bloem dankt zijn naam aan Sir Raffles, die in 1818 op expeditie in Indonesië als eerste een exemplaar ontdekte. De rood-gele gigant heeft zelf geen wortels of bladeren, maar parasiteert de wortels van een andere plant om tot wasdom te komen en doet daar ongeveer negen maanden over. Eenmaal volgroeid, meestal in januari en februari, kunnen ze een doorsnede van 80 centimeter bereiken. Helaas worden ze steeds zeldzamer.

Opvallend aanwezig in dit gebied is de bamboe. Een oudje, want de plant bestaat waarschijnlijk al zo'n 60 miljoen jaar. Het is het oudste maar ook het langste 'gras' op onze planeet. Ze groeien als kool, zouden we zeggen, alleen groeien ze sneller. Er komt er in een etmaal weleens een meter bij. Bamboe reikt soms tot tien meter hoogte. Ondanks die enorme lengte is het ijzersterk. Menige bouwvakker in Thailand staat op een stellage van bamboe. Er worden vlotten en hutten van gebouwd, er worden meubels en kookattributen van gemaakt en het wordt gegeten. Probeer maar eens een heerlijke bamboe salade.

Verder staan er veel bananenbomen, zowel mannelijk als vrouwelijke. De vrouwelijke exemplaren bloeien met veel grotere bloemen. En er zijn wurgbomen. De naam zegt het al, ze wurgen hun gastboom langzaam om zelf hoger te komen en meer zonlicht te vangen.

Ook lianen zult u veel zien. Lianen zijn planten die als een soort houten touw via een rots of een boom omhoog kruipen en pas bovenaan bladeren maken. Een pas ontkiemde liaan kruipt in het begin van zijn bestaan wel vijf centimeter per dag. Deze houtige delen dienen alleen voor watertoevoer naar de bladeren bovenin; ze kunnen tot 20 centimeter dik worden en kronkelen vaak grillig omhoog.

Vogelaars willen waarschijnlijk nooit meer weg uit het Khao Sok National park. Er zijn meer dan 300 verschillende vogelsoorten te zien, in alle soorten en maten. Stijlvolle pelikanen, adelaars en de bijzondere Ice Blue Kingfisher; van hele kleine Sunbirds tot de grote Neushoornvogels. Er zijn er zoveel dat u ook echt kans hebt deze prachtige vogel in het echt te zien.

De grote neushoornvogel (Buceros Bicornis) doet zijn naam eer aan; het mannetje kan een vleugelwijdte bereiken van bijna anderhalve meter. De snavel en kam zijn oranje-geel. De vogel smeert zichzelf in met deze kleurstof die hij zelf met zijn anaalklier produceert. Zijn verentooi is zwart-wit. Na het nestseizoen (juni) zijn deze (monogame) vogels een aantal maanden niet waar te nemen. Het is een mysterie waar ze in die periode zijn.

De kleurrijkste vogel is misschien wel de Kingfisher. In het Khao Sok natuurgebied zijn twaalf verschillende soorten van deze gevederde vrienden te vinden. Afhankelijk van de soort worden ze 17 tot 35 centimeter groot. De beroemdste is waarschijnlijk de Kingfisher met de licht blauwe en roestig rode kleuren. Misschien is het leuk om te weten dat de prachtige blauwe kleur van de veren niet wordt veroorzaakt door pigment, maar door de speciale structuur van de veren die de kleur reflecteren. De Kingfisher bouwt geen nest maar zoekt een veilig onderkomen in de grond bij de rivier of in een gat in een boom.

Ook zoogdieren zijn goed vertegenwoordigd in het Khao Sok natuurgebied. Onder hen een paar zware jongens als wilde olifanten en Malayan zwarte beren. Dit gebied herbergde ook tijgers en luipaarden, maar die zijn de afgelopen jaren niet meer in het Nationale park aangetroffen.

Hoe geweldig is het niet om olifanten in het wild te zien? Ze leven in grote groepen bij elkaar, meestal onder leiding van een oudere vrouwtjes olifant. In tegenstelling tot Afrika hebben in Azië alleen de mannetjes slagtanden.

De Malayan zwarte beer ziet er op afstand best schattig uit maar is ronduit gevaarlijk. Voor een beer zijn ze met hun anderhalve meter lengte niet zo groot, maar ze bezitten een paar flinke klauwen en sterke tanden. Ze kunnen hun kop bijna helemaal omdraaien en zijn zeer agressief als ze worden bedreigd. Overigens is de grootste vijand van deze beren de mens. Hun gal werd gebruikt voor Chinese medicijnen. Ze slapen in bomen en eten van alles: hagedissen, vogels, maar ook fruit en kokosnoten. Een zwanger vrouwtje draagt vaak meerdere jongen en weegt dan ruim 300 kilo.

Apen zitten er volop. Alleen al aan de manier van voortbewegen kun je zien met welke soort je te maken hebt: langoeren springen wild van tak tot tak, gibbons slingeren aan hun armen door de bomen en makaken klimmen vooral. De langoeren komen het meest voor en in dit gebied vooral bij Cheow Larn Meer. Hun naam verwijst naar de lange staarten die ze hebben. Door de tekening van witte ringen om hun ogen lijkt het alsof ze een bril dragen.

De meest voorkomende zoogdieren zijn eekhoorns, vliegende eekhoorns (Flying Squirrels) en vleermuizen. In het oog springende andere bewoners van Khao Sok National Park zijn de Black Giant Squirrel, met z'n staart van 60 centimeter. Bijna anderhalve keer de lengte van het lichaam. Pangolin, het schubdier. Zeg maar een miereneter met schubben als huid. De beschermende schubben zijn van dezelfde stof gemaakt als onze haren en nagels. Binturong, de civet, een katachtige met een enorme bos haar, die er uitziet als een beer en leeft van kleine zoogdieren, insecten en fruit. De Mouse Deer, geen muis en geen hert, maar wel het kleinste dier op hoeven, zo groot als een konijn. En tot slot: de Tapir, grazende verre familie van het paard. Al lijkt het er niet op.

Met zijn grote opgeblazen witte lichaam is de Pakpao een opvallende verschijning in de wateren van Khao Sok. De vis ziet er leuk uit maar is hartstikke giftig. Het is weleens gebeurd dat de vis als een andere soort werd verkocht, waarschijnlijk omdat hij goedkoper is dan andere vissen. De gevolgen waren niet misselijk. Mensen belandden in het ziekenhuis en sommigen overleden aan de vergiftiging. Er zijn speciaal opgeleide Japanse koks die weten welk deel van de Pufferfish (Arothron), zoals de Pakpao buiten Thailand heet, je wel kunt eten. Om die reden geldt de Pakpao voor sommige Japanners dus als delicatesse.

In Thailand leven meer dan 170 verschillende soorten slangen. Alleen het noemen van het woord jaagt bij sommigen al schrik aan. Toch zijn maar 48 soorten giftig. Dat valt dan weer enorm mee, niet? Dodelijke beten komen in heel Thailand niet meer dan 10 of 20 keer per jaar voor. We kunnen dus zonder schroom zeggen dat het gevaarlijker is om in een tuktuk te stappen. Omdat de meeste slangen 's nachts actief zijn is het verstandig er nooit zonder een zaklamp op uit te trekken als het donker is.

In Khao Sok komen nog andere slangen voor die we toch even willen noemen. Er zitten pythons (Reticulated Pythons), de grootste slang ter wereld, die wel tien meter kan worden en zo'n 130 kilo zwaar. Ze zijn niet voortdurend op jacht omdat, als de prooi maar groot genoeg is, ze maanden met een enkele maaltijd kunnen doen. In deze regio wordt ook de King Cobra aangetroffen. De langste dodelijke slang ter wereld. Ze kunnen zeven meter worden en hun gif is sterk genoeg om een olifant te doden. Veel kleiner, maar ook veel venijniger is de Aziatische Cobra, die meestal tussen de anderhalve en twee meter groot wordt. Deze cobra wordt beschouwd als de giftigste slang, niet omdat het gif zo sterk is, maar vooral omdat deze slang meerdere keren bijt. Al deze slangen houden niet van mensen en blijven dus het liefst uit de buurt. Pas als ze zich in het nauw gedreven voelen zullen ze zich verweren. Maar de kans dat u in werkelijkheid een van deze slangen treft is zeer klein.

Dat het 'wildlife' hier erg divers is blijkt uit de vele verschillende soorten (zee)slangen, hagedissen, schildpadden, kikkers en padden. Ga op zoek naar de gemaskerde moeraskikker of de Siamese beekpad.

Aan insecten geen gebrek in Khao Sok: vooral mieren en termieten zult u aan het werk zien. Termieten zijn diertjes die veel op mieren lijken maar er geen familie van zijn. Ze zijn heel belangrijke 'hout-stofzuigers' en breken al het dode hout snel en efficiënt af. Van sommige soorten komt u alleen hun woning tegen: het zijn met aarde gebouwde termietenheuvels. En hun snelwegen, dat zijn de aarden tunneltjes over de grond.

Opvallend zijn de wespen die in vijgen leven en de groei van de vijgenplant of -boom bevorderen. Vrouwtjes wespen boren zich in de onrijpe vrucht van de vijg. Wanneer de wespen de vijg binnendringen verliezen ze hun vleugels en is er geen weg terug de vrije wereld in. Ze leggen hun eitjes dus in de vijg en sterven. Die eitjes ontwikkelen zich deels tot mannetjes en deels tot vrouwtjes. Op een gegeven moment bevruchten de mannetjes de vrouwtjes. De mannetjes wespen boren een gat in de vijg en sterven, de vrouwtjes vliegen naar buiten. De cirkel is dan rond. Omdat de overleden wespen verworden tot een voedzame proteïne is de rijpe vijg een van belangrijkste voedingsbronnen van het regenwoud. Apen, herten, beren, tapirs en eekhoorns voeden zich ermee.

Het goede nieuws is dat er maar drie soorten tarantula's in Thailand leven. De Zwarte Tarantula komt vooral in Khao Sok voor. Deze 'Tijgers van de grond' kunnen zo'n 15 centimeter groot worden en de vrouwtjes overtreffen de mannetjes in omvang. Ze zijn ook behoorlijk agressief. Als ze zich bedreigd voelen, bijten ze met een behoorlijk zwaar gif van zich af. Gelukkig is er nog meer goed nieuws. De beet is voor mensen niet dodelijk. Tenzij u er allergisch voor bent. De kans dat u een tarantula tegenkomt is natuurlijk niet zo groot. U krijgt het meeste last van muggen en van de insecten die in Khao Sok vooral qua geluid nadrukkelijk aanwezig zijn, de cicaden. Die zingen om het hardst!

Vooral in het natte seizoen bevinden zich in het regenwoud veel bloedzuigers. Deze dunne grijs-witte wormpjes hebben het vooral gemunt op de enkels en voeten van voorbijgangers. Ze zijn twee tot drie centimeter groot en staan u op hun achterste op te wachten op het pad en storten zich op uw voeten. In dit gebied kun je sokken kopen waar de diertjes niet door- of omheen kunnen. Je draagt ze over je eigen sok in je schoen. Met een touwtje bind je de sok onder de knie. Een prima bescherming.

Een andere manier om de diertjes te weren is ze aan te stippen met een brandende sigaret, zout, azijn of een antimuggenmiddel. Tabak met zout in je sok stoppen is ook een probaat middel.

Een bloedzuiger kruipt met behulp van warmtesensoren naar een warmbloedige en zuigt zich op de huid (pijnloos!) vol. Nadat hij is volgezogen laat hij zich vallen op de grond. Ze zijn absoluut niet gevaarlijk en dragen geen ziektes over! Het is wel zo dat het wondje een tijdje kan blijven bloeden omdat de beestjes een soort anti-stollingsmiddel gebruiken.