Voor toeristen, die voor het eerst in Thailand zijn, biedt Bangkok talloze en bezienswaardigheden en attracties die de moeite waard zijn. Degene die al vaker in Bangkok is geweest en de buitenlanders die er wonen, hebben dat allemaal al wel eens gezien. Voor hen, die niet nog eens weer een andere tempel willen bezoeken, is het Corrections Museum op Mahachai Road wellicht een geschikte afleiding.

Eenvoudig per boot en even lopen te bereiken vanaf het Prince Palace Hotel.

De Bangkok Remand Gevangenis (of Special Gevangenis in het Thais) was de eerste gevangenis gebouwd in Thailand op basis van internationale normen. Het werd gebouwd op bevel van koning Rama V in 1892 na een bezoek aan een gevangenis in Singapore. In 1990 was de gevangenis te klein geworden en overvol. Besloten werd om de gevangenen te verplaatsen naar de Lad Yao Gevangenis. De meeste gebouwen werden vervolgens afgebroken om plaats te maken voor een nieuw park genaamd Rommaninart.

Gelukkig hebben ze besloten om één ​​van de celblokken, drie van de administratie blokken, een deel van de muur, twee wachttorens en de hoofdpoort te behouden. Die werden vervolgens ingericht als een soort gevangenismuseum. Bezoekers krijgen hier een idee over het leven in de gevangenis en vormen van doodstraf, folteringen en executie in Thailand sinds de Ayutthaya-periode.

Methoden van executie
In het eerste gebouw zijn veel foto’s te zien die het dagelijks leven in de gevangenis tonen. Veel interessanter nog is de demonstratie van de drie methoden van executie, die in Thailand werden gebruikt.

In de eerste kamer wordt gedemonstreerd hoe een executie met het zwaard werd uitgevoerd. Vóór de gevangene werd een Thaise dans uitgevoerd om hem op z’n gemak te stellen. Als men van mening was, dat de gevangene door de dans kalm geworden was, sloop een tweede bewaker van achteren naar de gevangene toe en hakte zijn hoofd er af.

Sommige van de oorspronkelijk gebruikte zwaarden zijn hier tentoongesteld. Er is zelfs een foto van de laatste beul, die zijn functie tot 1934 uitoefende. Ook wordt er een bijl getoond, die gebruikt werd om voeten af te hakken. De gevangenen hadden boeien om de enkels die nogal krap bemeten waren, dus de makkelijkste manier om de ketens te verwijderen was om eenvoudigweg de voeten af te hakken.

De volgende methode van executie was door een geweer. De gevangene werd vastgebonden aan een houten kruis en in zijn handen werden lotusbloemen gebonden. Een scherm met een schietschijf werd dan tussen de gevangene en de schutter geplaatst. Op deze manier zag de schutter dus nooit de man waarop hij ging schieten. Tussen 1934 en 1977 werden in totaal 213 gevangenen op deze manier geëxecuteerd.

Daarna is men overgegaan op een executiemethode, die de gevangenis autoriteiten in Amerika hadden leren kennen: de dodelijke injectie. De eerste uitvoering door deze methode vond plaats in 2003. In de derde kamer wordt getoond hoe de gevangene op een tafel werd vastgebonden voordat de injectie plaatsvond.

Marteling
In het enig overgebleven celblok van dit museum worden verschillende vormen van straf en marteling getoond, die tot 1934 werden toegepast, waarna ze werden verboden door het Wetboek van Strafrecht. Mijn “favoriet” is de menselijke Takrawbal. U hebt het in Thailand vast wel eens gezien, een groep mannen, die een kleine bal, gemaakt van rotan, met de voeten hoog moeten houden. Ik heb ze ook vaak gezien bij voetvolley hier in de buurt. De versie van de bal in het museum is veel groter en is aan de binnenkant van scherpe spijkers voorzien. Er wordt een gevangene in de bal geplaatst en vervolgens mag een groep olifanten met de bal spelen.

Andere martel technieken, die getoond worden zijn onder meer een kinhaak, een schandpaal, een hoofd knijper en een doodskist. Voor die laatste martelmethode werd de gevangene in een nauwsluitende doos geperst en het deksel werd dichtgespijkerd. Twee kleine gaatjes zorgen er voor, dat de gevangene kon ademhalen. De doos werd vervolgens in de felle zon gezet. Verder zijn nog te zien door gevangenen gemaakte hoofdsteunen en wapens, in beslag genomen drugs, gevangenis uniformen en zelfgemaakte speelkaarten voor het gokken.

Het museum wordt niet druk bezocht. Het is wel interessant, maar na een uur heb je het wel gezien. Er is geen entreeprijs, men kan echter wel een donatie doen voor het onderhoud en iets aardigs in het gastenboek schrijven.

Het museum is gevestigd aan de Mahachai Road in het uiterste westen van Chinatown, het is op loopafstand van Wat Suthat en de Giant Swing. Taxi’s kennen deze plek als ‘Kook Gao”, hetgeen oude gevangenis betekent.
Interesse? neem contact op met Green Wood Travel!